Tsja, daar sta ik dan…

Tsja, daar sta ik dan met “een mond vol tanden”. Mijn zoon heeft een drukke en spannende dag gehad en ik ook…. Hij wil nog graag spelen (met mij) en ik wil graag rust. Hoe leg ik dat nou uit aan een 7 jarige die het woord “rust” niet kent. Eerst voel ik irritatie opkomen en realiseer me dat dat een oude weg is. Dat gaat ons niet helpen. Ik adem een paar keer diep door en met veel zelf-emphatie komt er ruimte om na te gaan welke behoefte(n) in de knel komen. Bij mij en bij hem. Ik ontspan weer wat en zeg ” ik zie dat je nog graag wilt spelen, klopt dat?” Hij zegt “Ja, papa, met jou wil jij de hooi wagen pakken om het hooi op te halen”. Ik ” ik vind dit wel snel gaan en ik zou graag even met je willen kijken, want ik ben moe”. Hij “maar je kunt ook op de grond zitten en met de hooiwagen spelen, de hooiwagen moet toch nog even wachten” . Ik ben even stil en ik voel nog wat twijfel omdat ik een eigen en vast beeld van “rust” in gedachte had, stel het bij en zeg, ik haal wel even een kop kofie en kom er dan bij zitten. Oja, er zit ook nog een oude gedachte uit mijn opvoeding “kinderen moeten luisteren”. Mijn zoon denkt daar anders over en komt uit voor zijn behoefte.