De wet van Sinterklaas

De wet van Sinterklaas, hoe krijg je wat je wilt?

Hoe kan het zijn dat sommige kinderen (en ouderen) precies krijgen wat ze willen van Sinterklaas en anderen niet? Hoe zorg je ervoor dat je partner, je baas, je medewerker je geeft wat je echt graag wilt hebben en nodig hebt? Hoe zorg je er dus voor dat je krijgt wat jij in jouw leven nodig hebt? Daar blijkt een wetmatigheid te zijn die ik “de wet van Sinterklaas noem”. Het is én een open deur én een veel voorkomend probleem. In mijn tijd was de slogan “ kinderen die vragen worden overgeslagen” populair. Dat noemden ze ook wel opvoeden. We leerden ons in te houden in het kader van beleefdheid en “sociaal-aanvaardbaar gedrag”. Te veel vragen wekte een schuld- en schaamtegevoel op. Je had maar af te wachten en een gegeven paard, dat kijk je niet in de bek. Als ik exact vraag wat ik wil hebben, dan neemt de kans dat ik het krijg toe. Simpel? Ja en nee, formuleer maar eens hoe je een avond gezelligheid met je partner ziet.

De wet van sinterklaas, een voorbeeld

Nou, zei laatst iemand, gewoon gezellig op de bank? Kijk, en hier begint het gedonder, want de partner zat gezellig op de bank met zijn lap-top. Neeeee…., dat was de bedoeling niet. Partner pakt de afstandsbediening en stemt af op sport….. Neeee…. Partner leest gezellig de Libelle en de Margriet, Neeee….. Ja, wat dan wel?

Nou dat we met elkaar praten… Ah, oké… eh. Oké, ik snap het. Mijn werk, hoe een gedoe dat dan is en het team waar ik nu mee werk is….., ja, neeee…. hé, snap het nou, ik wil praten over hoe je je voelt en zo. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Om te krijgen wat ik wil moet ik de naar de wet van Sinterklaas. Als ik die wet toepas dan klinkt het:

Ik wil een uur met je op de bank zitten, praten over hoe jij je voelt in de relatie met mij en ik wil graag vertellen wat ik ervaar en hoe ik me voel in de relatie met jou. Ik wil ook dat je, als ik praat, luistert en af en toe mijn gevoelens bevestigt dus geen oordelen en zeker geen adviezen. Dat je alleen maar zegt, ik hoor dat je je …….voelt en me dan aankijkt. Ik vind het fijn als we elkaar ook aanraken tijdens het gesprek, dat we elkaars hand vast houden, net zoals toen we net verliefd waren. Ik stel me ook voor dat we er een glas rode wijn bij hebben en wat chips. Ben je bereid dit met mij samen te doen?

Wellicht denk je “zeg we leven al 10 jaar samen dat weet de ander toch wel?” Houd vast aan die gedachte en mis wat je nodig hebt. Misschien ervaar je dit wat overdreven. Zou deze persoon krijgen wat hij of zij echt verlangt? De kans dat de behoefte aan intimiteit vervuld zal worden, is aanzienlijk groter dan bij de vraag “wil je gezellig op de bank zitten met mij?”.

Conclusie

In mijn praktijk leer ik dat het voor de meeste mensen niet eenvoudig is om echt specifiek te vragen wat ze nodig hebben voor hun levensgeluk, velen leven in armoede en nemen in hun leven genoegen met wat ze krijgen. Het geluk is dat het wel te leren is en dat het je leven verrijkt. Ik ben zelf het bewijs.

Vraag

Als je dit een interessant vindt, wil je het dan in jouw netwerk met tien mensen delen? Wil je zelf op mijn website kijken (www.taaldiewerkt.nu) en je inschrijven voor één van de (gratis) workshops om kennis te maken het het gedachtegoed van Geweldloze Communicatie (ook wel Verbindende Communicatie)? Je kunt je ook direct inschrijven voor een avondtraining of 2-daagse training waarin je de basis van Verbindende Communicatie leert en leert hoe je de wet van sinterklaas kunt toepassen.